Wszyscy kiedyś uczestniczyliśmy (lub byliśmy świadkami) mniej lub bardziej jałowych sprzeczek z katechetą (lub księdzem) na lekcjach religii. Pojawiały się różne pytania, na które prowadzący zajęcia odpowiadał z różnym skutkiem. Pamiętam, że w większości przypadków odpowiedzi mnie nie satysfakcjonowały…
Autor książki jest nauczycielem religii i filozofii. Zatrwożony stylem, w jakim jego podopieczni byli nauczani religii pisze książkę, która ma być próbą spojrzenia w inny, lepszy sposób na katechizowanie „młodych gniewnych”. Skupia się na tym, co uważa za najważniejsze, czyli na powiedzeniu „tak” lub „nie” Chrystusowi.
Książka przypomina lekcję katechezy, ponieważ jest napisana w postaci dialogu pomiędzy osobą poszukującą a wierzącą. Poprzez taką dialogową formę autor demaskuje styl w jakim młode osoby walczą z katechetami. Poszukujący jest jednak traktowany poważnie, po partnersku, jako potencjalny chrześcijanin, a nie jako osoba, której należy udowodnić, że się myli i tyle.
Każdy z nas pytał (lub pyta) o to, kto stworzył Boga (skoro On stworzył świat), jak pogodzić nauczanie Kościoła i treści biblijne z doniesieniami współczesnej nauki itd. Rozmawiający poruszają wszystkie te zagadnienia. Nie ma to być jedynie gimnastyka dla umysłu czy walka na logiczne argumenty. Cała batalia ma prowadzić osobę poszukującą (być może czytelnika) do dokonania najważniejszej w życiu decyzji, tzn. przyjęcia lub odrzucenia Chrystusa.
Wierzący uczestnik dialogu używa metody sokratejskiej, która odnosi skutek, ponieważ współrozmówca jest uczciwy wobec siebie i oponenta. Niestety, w rzeczywistości dość często dyskusje na tematy poruszone w książce przypominają pyskówkę, której konkluzją jest „Nie, bo nie”. Pod tym względem tekst książki jest również lekcją prowadzenia sensownej debaty bez uprzedzeń i „widzimisię”.
Książka „Tak czy nie…” stanowi refleksję nad treścią i znaczeniem wiary chrześcijańskiej. Będzie pomocna w odnalezieniu drogi do Chrystusa każdemu, kto nie wie czy chce powiedzieć „tak”, każdemu, kto powiedział „tak”, ale do końca nie wie, dlaczego tak się stało i każdemu kto gotów jest powiedzieć „nie” pod warunkiem, że będzie uczciwy w tym, co mówi.
Piotr Ozorka
Piotr Ozorka
