Jak zdefiniować kłamstwo? Dlaczego dzieci kłamią? Czy za kłamstwa należy karać? Czy dzieci kłamią świadomie? Na te i inne pytania stara się odpowiedzieć w swojej książce Danielle Dalloz, znana psychoanalityczka. Jej spostrzeżenia są niezwykle trafne i zasługują na uwagę.

Książka Danielle Dalloz dotyczy dzieci w wieku 0-7 lat. Jest to bardzo ważny okres w życiu człowieka, ponieważ to właśnie wtedy uczy się ono wyrażać swoje pragnienia za pomocą mowy. Dziecko, które dopiero zaczyna mówić, nie zawsze zdoła wyrazić dokładnie to, co chce powiedzieć, np. dlatego, że nie zna jeszcze odpowiednich słów, nazywających jego myśli. Zdarza się, że nieświadomie powie ono nieprawdę i w związku z tym trudno jest tutaj mówić o tym, że kłamie. Rodzice wówczas z przerażeniem odbierają to jako celowe kłamstwo i ciągną swoją pociechę do psychologa mając nadzieję, że lekarz coś na to pomoże. Takie zachowanie jest oczywiście błędne.

Ważnym tematem, który porusza Danielle Dalloz jest to, czy rodzice powinni karać swoje dziecko za każdym razem, gdy powie nieprawdę. Autorka radzi tutaj, żeby najpierw zastanowić się nad tym, dlaczego ono skłamało, a dopiero potem zastosować odpowiednie środki mające na celu zapobieżenie kolejnym kłamstwom. Przyczyn takiego zachowania dziecka jest wiele, m.in. chęć wzbudzenia zainteresowania u najbliższych, ogromna wyobraźnia, obawa przed konsekwencją powiedzenia prawdy. Jedno jest pewne: jeżeli nasze dziecko kłamie, ponieważ nie odróżnia prawdy od fałszu albo fantazjuje, nie należy go za to karać.

Czytaj dalej »

Imponujące wrażenie robi widok pracowni Ryszarda Kapuścińskiego. Stosy książek, papierów, teczek, karteczek z cytatami, kolekcja piór i długopisów. Jednym słowem – gabinet intelektualisty. Okiem podglądacza można zerknąć na tytuły książek poustawianych na półkach. Jest tam wszystko, a przede wszystkim jest tam dowód na to, że Kapuściński to był człowiek z pasją, erudyta, znawca socjologii, filozofii, ekonomii.

I takie są jego książki. Jeżeli ktoś w nich szuka prostego gawędziarskiego stylu, to się rozczaruje, jeżeli ktoś chce „łyknąć” banalną relację z podróży, to także winien odłożyć książki Mistrza. Jego książki są w jakimś sensie alegorią, są próbą systematyzacji, uogólnienia, a jednocześnie są wyrazem fascynacji Autora fragmentem, wycinkiem… I jak wszystkie arcydzieła dają się interpretować, trudno je streszczać. Bo o czym jest „Heban”? O Afryce? Tak, o Afryce, ale o Afryce Kapuścińskiego. To znaczy o Afryce, jaką on widział. W pewnym sensie jest tyle Afryk, ilu reportażystów piszących o niej. Podoba mi się jednak Afryka Kapuścińskiego. Dlaczego? Bo najważniejszy jest w niej człowiek.

Szacunek, jakim darzy ten wykształcony Europejczyk biednych nagich analfabetów winien być obowiązujący. Biali, bogaci, wykształceni mamy pokusę wynoszenia się nad Afrykanów, oceniania, litowania się, pouczania. Kapuściński opowiada, a raczej czyta ich świat, wpatruje się w nich, próbuje rozumieć przyczyny, podaje fakty historyczne i przyrodnicze, które warunkują życie w Afryce.

Czytaj dalej »

Poszerzona wersja małego przewodnika po Rzymie? O nie, zdecydowanie nie zgadzam się ze skromną opinią autorki o jej dziele. Skarbnica wiedzy o Rzymie! Fascynująca przygoda z historią, ludźmi i legendami tworzącymi Wieczne Miasto! Opowieść o miłości i zauroczeniu stolicą Włoch! Tylko takie określenia cisną mi się na papier…

Nie znajdziesz tu praktycznych porad, jak w krótkim czasie zwiedzić najbardziej znane miejsca i budowle Rzymu. Zabraknie także odpowiedzi na pytania dotyczące najlepszych restauracji i najtańszych miejsc noclegowych. Zapomnij o podpowiedziach dotyczących cen biletów czy godzin otwarcia zabytków. Te informacje uzyskasz w każdym biurze podróży. Autorka książki „Muszę i Rzym zobaczyć” Bożena Fabiani troszczy się raczej o Twoje „duchowe” zwiedzanie Rzymu. Nie traktuje czytelnika jako nerwowego turysty i zarzuca go mnóstwem zbędnych danych. Zaprasza go za to do podróży w czasie i przestrzeni.

Wprowadza pomału w tajemnice historii, rozjaśnia zasłyszane opowieści (np. o powstaniu Rzymu), obdarowuje ciekawostkami (odpust zupełny dla budujących Bazylikę św. Piotra!), dementuje bądź zdradza naukowe nowinki (cała prawda o katakumbach). Co więcej, dzieli się swoimi fascynacjami i odkryciami, konfrontuje legendy z prawdą historyczną, wplata prywatne spotkania z ludźmi, którzy oddają specyficzną atmosferę tego miasta.

Czytaj dalej »

„Tytuł podręcznika Sztuka naturalnego planowania rodziny nie jest przypadkowy. W praktyce naturalne planowanie rodziny jest sztuką. Wymaga bowiem pewnej umiejętności obserwowania i interpretowania cyklicznych objawów. Jest stosunkowo proste, ale trzeba się go nauczyć”.

Wiele osób zapewne słyszało o naturalnych metodach planowania rodziny. Na pierwszy rzut oka – gdy się trochę o tym poczyta – wydaje się to czymś skomplikowanym i niemożliwym do opanowania… Jakieś obserwacje i interpretacje cyklicznych objawów… A jednak – o czym powoli przekonuję się sama – „jest stosunkowo proste, ale trzeba się go nauczyć”. Sprawa ta ma się tak, jak z każdą umiejętnością – doskonali się w miarę ćwiczenia.

Szczególnie pomocna w nabywaniu umiejętności naturalnego planowania rodziny jest niniejsza książka, która też taki właśnie cel sobie stawia. Pomoc tę kieruje przede wszystkim do małżeństw, którym leży na sercu planowanie rodziny. Ale myślę, że nie tylko, gdyż treść książki jest o wiele bogatsza…

Czytaj dalej »

Pamiętacie film Filadelfiaz Tomem Hanksem w roli głównej? Bohater, po serii sukcesów zawodowych, nagle zostaje wyrzucony z pracy. Pretekstem do tego mają być zawiedzione nadzieje, jakie pokładali w nim pracodawcy. Dowody na złą jakość pracy są oczywiście spreparowane i umiejętnie podrzucone. W rzeczywistości szefostwu przeszkadza choroba (AIDS) i związany z tym, choć skrzętnie do tej pory ukrywany homoseksualizm pracownika. Główny bohater wytacza byłym pracodawcom proces o straty moralne i finansowe. Proces ten wygrywa – jak się okazuje – tuż przed śmiercią.

Taki sposób postępowania szefostwa jest przykładem zjawiska molestowania w pracy. Występuje ono od dawna w różnych kulturach, jednak dopiero od niedawna stało się przedmiotem badań naukowych. Można je odróżnić od mobbingu, przemocy seksualnej czy dyskryminacji, choć pojęcia te są dość bliskie. Molestowanie moralne jest czymś bardziej subtelnym i subiektywnym. Jest to przemoc w małych, niedających się wychwycić dawkach, która jest jednak bardzo destrukcyjna.

Marie-France Hirigoyen profesjonalnie zajęła się tematem molestowania moralnego w pracy. Na początku opisuje samo pojęcie molestowania oraz określa, co nim nie jest (a nie jest nim np. stres czy nacisk w pracy, otwarty konflikt czy złe warunki pracy). Zwraca również uwagę na to, że zdarzają się fałszywe lub nieuzasadnione oskarżenia o molestowanie moralne.

Czytaj dalej »

„Muszę iść do spowiedzi” to częste słowa młodych ludzi zwłaszcza tych, którzy przygotowują się do sakramentu bierzmowania i z racji tych przygotowań są zobligowani do regularnego przystępowania do sakramentu pokuty.

Bardzo często jest tak, że rachunek sumienia kształtowany w nich podczas katechezy przed pierwszą komunią świętą (i dziecięca książeczka do nabożeństwa) pozostaje z nimi na bardzo długo, czasem wręcz na zawsze.

Dobrze zatem, że powstała taka książka jak ta, bo daje ona nadzieję, że młody człowiek (i nie tylko młody) sięgając do niej odkryje, jak piękny – choć trudny – jest ten sakrament. Autor z ogromnym taktem i umiłowaniem człowieka wskazuje na ogrom miłości Bożej do każdego z nas, a szczególnie tego, który zgrzeszył.

Czytaj dalej »

Widz siedzi wpatrzony w szklany ekran, czy to w kinie czy w domu i z napięciem czeka na dalszy rozwój akcji. Nie przeszkadzają mu długie sceny czy też zawiłe wątki, które sprawiają, że trzeba cały czas uważnie śledzić każdy moment filmu. I już toczy się akcja… pełna małych hobbitów czy też trochę wyższych od nich elfów. Gdzie niegdzie pojawiają się krasnoludy i jeszcze wiele innych stworzeń, których raczej nie spotykamy na co dzień. A może spotykamy? Może spotykamy ich, co prawda w innych postaciach, ale jednak są odzwierciedleniem rzeczywistości, a nie tylko świata iluzji i magii. Z kim tak naprawdę mamy do czynienia w świecie twórczości Tolkiena?

Nie każdy musi być fanem „Hobbita” czy też trylogii „Władca Pierścieni”. Każdy ma swój gust i nie każdego bawią właśnie takie światy fantazji, magii i zniekształconej rzeczywistości. Bo właśnie taki na pierwszy rzut oka wydaje się być tolkienowski świat. Pełen zapomnienia, odskoczni od rzeczywistości.

Przypuszczam, że większość oglądała film, a nie doszła do jeszcze obszerniejszych i bardziej szczegółowych opisów, które daje nam książka. To prawdziwy raj dla wyobraźni, która prowadzi nas w piękny świat, gdzie wszystko się może zdarzyć. A jednak świat według Tolkiena wygląda nieco inaczej i jeśli komuś naprawdę zależy, żeby coś poznać, zgłębi tą ciekawą i tak naprawdę nie do ocenienia na pierwszy rzut oka twórczość.

Czytaj dalej »

Temat homoseksualizmu wzbudza w Polsce duże emocje. Nasze społeczeństwo podzielone jest na dwa obozy: akceptujących związek osób tej samej płci oraz ich zdecydowanych przeciwników. Przy czym tych drugich wciąż wydaje się być więcej. Książka Xaviera Lacroix porusza tylko niektóre sprawy związane ze wspólnym życiem homoseksualistów. Są to kwestie dotyczące przede wszystkim tego, czy powinni oni wchodzić w związki małżeńskie i mieć dzieci. Zagadnienie to jest trudne, dlatego wywołuje ono spore zainteresowanie w wielu krajach.

Prawa homoseksualistów są bardzo zróżnicowane w poszczególnych państwach. Jak pisze o. Jacek Prusak SJ w swojej przedmowie do książki Xaviera Lacroix, większość Polaków uważa, że homoseksualizm jest odstępstwem od normy. Jesteśmy również jednomyślni w kwestii dotyczącej tego, czy pary homoseksualne powinny mieć dzieci – aż 84% Polaków jest temu przeciwna. Takie poglądy społeczeństwa powodują brak istnienia w naszym kraju możliwości zawarcia prawnego małżeństwa pomiędzy partnerami tej samej płci.

Książka Xaviera Lacroix została podzielona na trzy rozdziały. W pierwszym z nich autor porusza sens pojęcia homorodzicielstwa, w drugim pisze o małżeństwie homoseksualnym, a w trzecim zastanawia się nad tym, czy homoseksualiści powinni mieć prawo do adopcji dzieci.

Czytaj dalej »

„I nikt sam sobie nie bierze tej godności, lecz tylko ten, kto jest powołany przez Boga jak Aaron. Podobnie i Chrystus nie sam siebie okrył sławą przez to, iż stał się arcykapłanem, ale [uczynił] to Ten, który powiedział do Niego: Ty jesteś moim Synem, Jam Cię dziś zrodził, jak i w innym [miejscu]: Ty jesteś kapłanem na wieki, na wzór Melchizedeka”(Hbr 5).

Książeczka przedstawia jeden z siedmiu sakramentów świętych i jak nie trudno się domyślić – stanowi część serii. Luis Resines Llorente pokrótce opisuje historię kapłaństwa począwszy od Starego Testamentu po dzień dzisiejszy. Wskazuje jednocześnie na problemy, z jakimi boryka się dzisiejszy Kościół, księża oraz wierni w codziennym życiu parafialnym. Każdy rozdział zamyka zestaw pytań, propozycji do rozmyślań. A pytania są ciekawe, warte przemyślenia.

Kościół oddany jest posłudze słowa, uświęcania i kierowania. Tak kapłan ma służyć ludowi, który niejako jemu podlega. Dlatego bardzo ważna jest postawa poszczególnych kapłanów. Autor niniejszej pozycji próbuje odpowiedzieć na liczne pytania związane z posługą kapłanów: od tak powszechnych – po co kapłani w Kościele?; jakie funkcje pełnili poszczególni członkowie Kościoła kiedyś, a jakie pełnią dziś?; czym różni się ksiądz od zakonnika?; czy Jezus był kapłanem?; po te najtrudniejsze – po co Kościół jako instytucja?

Czytaj dalej »

Muszę przyznać, że to ogromna frajda, gdy – jako redaktorowi naczelnemu naszego wciąż jeszcze filigranowego serwisu – przypada mi zaszczyt prezentacji pierwszej książki, nad którą objęliśmy patronat medialny.

Gdy nieco ponad rok temu pisałem artykuł Dlaczego warto czytać , oparłem się w dużej mierze na materiale zawartym w książce Fast Food dla mózgu czyli telewizja i okolice , wydanej przez Maternus Media. Teraz książka tego samego wydawnictwa, poruszająca w dodatku podobną problematykę, stała się pierwszą publikacją, której nasz serwis patronuje.

Jako że publikacja jest – z wiadomych względów – bardzo dla nas istotna, wymaga rzetelnej, szczegółowej recenzji. Książka jest próbą odpowiedzi na pytanie postawione w tytule: jak poprowadzić proces wychowawczy naszego dziecka, by stało się ono miłośnikiem książek. Jako że podzielona została na 10 rozdziałów, nic nie przybliży książki bardziej klarownie od krótkiego omówienia każdego z nich.

Czytaj dalej »