Każdego dnia Twój kręgosłup podporządkowuje się w pełni działaniom, jakie podejmujesz. Jest podporą Twojego ciała, filarem Twojej aktywności. Zazwyczaj nie zastanawiasz się nad fenomenem jego działania i nie zawsze zdajesz sobie sprawę, jak wiele dźwiga na swoich barkach. Z reguły jest milczącym partnerem Twoich poczynań. Do czasu, kiedy po raz pierwszy poczujesz, jak się odzywa…

Książka, którą masz przed sobą powstała z myślą, aby każdy przeciętny użytkownik kręgosłupa mógł zapoznać się bliżej z problematyką bólu tego swoistego narządu. Szczególnie zaś z jednym z jego rodzajów, jaki stanowi rwa kulszowa.

Autor rozpoczyna swoje rozważania u samego źródła, poświęcając pierwszy rozdział anatomii i zasadom działania kręgosłupa. Nie obawiaj się jednak, Drogi Czytelniku – treści medyczne są podane w bardzo przystępny sposób. Autor wprowadza wiele obrazowych porównań ułatwiających odbiór informacji medycznych tak, aby każdy potencjalny pacjent zyskał pełną świadomość swojej sytuacji chorobowej. Czy zdajesz sobie sprawę z codziennej pracy dysków międzykręgowych, malutkich poduszek, na których spoczywają poszczególne kręgi? Po lekturze poradnika zagadnienia anatomii kręgosłupa z pewnością nie będą miały przed Tobą tajemnic.

Czytaj dalej »

„(…) jestem przekonany, że należy nam się prawda o tamtych dniach, prawda o rzeczywistych (a nie udawanych) bohaterach, prawda o tych, którzy nie dali się złamać i o tych, którzy dali się kupić. Bez tej prawdy nie da się napisać pełnej historii Kościoła w Polsce. Potrzebne to jest również dlatego, że bez tej prawdy nie sposób okazać miłosierdzia, które polega na wybaczeniu tego, o czym wiemy, a nie zapomnieniu o tym, czego nie wiadomo” – mówił nie tak dawno w rozmowie ze mną Tomasz Terlikowski. A jego książka może być ważnym krokiem w dobrym kierunku.

Może być, ale wcale nie musi, bo mam wrażenie, że o ile książka ks. Zaleskiego odbiła się w mediach oraz w wypowiedziach ludzi Kościoła szerokim echem, o tyle – jak sądzę po jej przeczytaniu – nie mniej istotna książka jednego z liderów opcji pragnącej prawdy i oczyszczenia pozostała niemal przemilczana.

Może za mało w niej poszukiwania sensacji, a za dużo wyważonych, przemyślanych opinii? Może za mało w niej ostrych, brutalnych sformułowań pod publiczkę, a za dużo szacunku do hierarchów, a za dużo fragmentów ukazujących, że wielkim pragnieniem autora jest dobro Kościoła? Może za mało w niej ukłonów w stronę jednej czy drugiej opcji, a za dużo wierności prawdzie? Nie wiem. W każdym razie gdybym – podobnie jak mój antykolega (tego świetnie tutaj pasującego terminu użył przed wyborami samorządowymi Korwin- Mikke w odniesieniu do Marka Borowskiego) Mareczek, student prawa w KUL – miał tendencję do egzaltowanych wyrażeń, musiałbym napisać, że jej powstanie zostało „haniebnie przemilczane”.

Czytaj dalej »

„Jezus w całej Ewangelii, z wielką mocą, aż do znudzenia, podkreśla znaczenie wiary, gdyż jest ona najtrudniejszym elementem naszej modlitwy, bardzo często zupełnie pomijanym”.

Sam tytuł publikacji Otrzymacie wszystko, o co na modlitwie z wiarą prosić będziecie niejako streszcza, a zarazem jest fundamentem rozważań autora, popartych cytatami z Pisma Świętego jak i świadectwami z życia.

My się często modlimy – potem narzekamy, że nas Bóg nie wysłuchuje, bo przecież tyle klepiemy te różańce, zdrowaśki, na klęczkach a do tego tak się umartwiamy. Ale zapominamy o jednym – o naszej wierze.

Czytaj dalej »

Kiedy po długich oczekiwaniach trzymałam wreszcie w ręku książkę pt.: „Autoportret reportera”, bardzo się rozczarowałam. Jak można na 145 stronach opisać życie jednego człowieka? I jeszcze tak niezwykłego człowieka, jakim był Ryszard Kapuściński?

Dla niewtajemniczonych, którym osoba Kapuścińskiego kojarzy się jedynie z „jakimś” pisarzem, podaję kilka znanych określeń, które w minimum treści zobrazują doniosłość tejże postaci: „dziennikarz wieku”, „cesarz reportażu”, „najwybitniejszy polski reportażysta”, „myśliciel i tłumacz kultur”, itd., itd. Sami więc widzicie, iż książka zajmująca godzinę nie jest w stanie oddać klasy najwybitniejszego reportera naszych czasów; człowieka, który o mały włos nie zdobył nagrody Nobla i którym zachwycają się media całego świata. Jest możliwym jednak, iż zbiór wypowiedzi i fragmentów wywiadów z Ryszardem Kapuścińskim, które konstruują budowę książki, stanie się początkiem fascynacji i zauroczenia jego twórczością oraz osobą.

Światopogląd autora „Imperium” na początku kształtowały realia Polski Ludowej, później jego podróże i przygody m. in. w krajach Afryki, Ameryki Pd., Azji. Budowało go również tysiące rozmów, wywiadów z Innym, lata obserwacji i doświadczeń, praca w przeróżnych warunkach i z przeróżnymi ludźmi. Z pełnym przekonaniem nazywam go „obywatelem świata”, znawcą człowieka, kultur, filozofem, historykiem, socjologiem, psychologiem. Słowa jego są nośnikiem myśli i obrazów – Świata przefiltrowanego przez oczy pokorne i wrażliwe. Oddają one skromność, a zarazem geniusz jego natury. On widzi głębiej, wyraźniej, mocniej. Dzieląc się swoim życiem i przemyśleniami uczy nas patrzeć, uczy rozumieć na nowo i na nowo poznawać.

Czytaj dalej »

„Pollyanna” pióra Eleonor H. Porter to książka niezwykła, prawdziwa perła w morzu literackich rozmaitości. Z jej kart emanuje ciepło i niesamowity urok. Wystarczy tylko poddać się błogosławionemu wpływowi słów, wystarczy zarzucić na chwilę złowieszczą minę, by znów, jak kiedyś, zacząć się cieszyć. No właśnie – cieszyć się. Nie tylko wykrzywiać usta.

Pozwólcie, że na początku rozgrzeszę się z formy mojej wypowiedzi. Nie będzie to typowa recenzja, ale bardziej rodzaj świadectwa, jakie czytelnik składa niekiedy innym, po zetknięciu się z dziełem naprawdę wyjątkowym, będącym dla niego opus vitae albo co najmniej opus magnum. Myślę, że w takiej dykcji będę mógł najpełniej uczynić zadość korzyściom, jakie spłynęły na mnie z lektury H. Porter. A że takowe spłynęły – nie mam najmniejszej wątpliwości. Podobnie bowiem jak profesor Sawicki, który wyjaśniał działanie literatury na przykładzie opowieści proroka Natana – będącej bezpośrednią przyczyną konwersji Dawida – wierzę w transcendującą moc literatury.

Żeby jednak nie zaplątać się w rozważania teoretyczne, przejdę od razu do pytania: czy to nie dziwne, że facet w moim wieku (mam 22 l.) rozczytuje się w książce, z której okładki wyziera roześmiana i równie piegowata gębula jakiejś wiejskiej dziewoi? Dla niektórych – z pewnością, skoro nawet fakt, że jakiś facet może studiować polonistykę, nie jest do końca oczywisty . Pozwólcie, że zajmę się tu jednak tymi, których wątpliwości nie są aż tak rozległe i ograniczają się wyłącznie do owej nieszczęsnej okładki. Tym muszę tu powiedzieć z całą wyrazistością: „Pollyanna” nie jest książką li tylko dla dzieci. Pod podszewką dziecięcych zabaw i perypetii kryje się jakaś głębsza tajemnica, coś co można by zdiagnozować słowami jako esencja życia.

Czytaj dalej »

Powiem bez ogródek. Spodziewałam się czegoś innego. Czego? Nie do końca potrafię powiedzieć… Oczekiwałam od Kardynała Dziwisza, że będzie trochę jak On, człowiek, którego śmierć zbiegła się z narodzinami mojego dziecka, Pasterz, który dawał poczucie bezpieczeństwa i pewność wiary (skoro tak mądry, wykształcony i inteligentny człowiek wierzy Bogu jak dziecko, to czymże są moje wątpliwości). Oczekiwałam książki innej niż setki biografii papieża, oczekiwałam wspomnień przyjaciela (może nieco niedyskretnych?). No właśnie, szukałam „mojego” Ojca Świętego, tego, który był zawsze moim Papieżem, który był przy moich narodzinach i odchodził, gdy ja stawałam się matką. Szukałam liryzmu. Znalazłam…

…Nieco historii walki Kościoła polskiego z reżimem komunistycznym, relacje Wojtyły z kard. Wyszyńskim, jego udział w Soborze Watykańskim II oraz trochę ogólnej sytuacji na świecie w czasach pontyfikatu Jana Pawła II. Znalazłam achronologiczny zapis „oficjalnych” wspomnień przeplecionych momentami wzruszenia. Gdybyż Dziwisz wyszedł z tego nurtu oficjałek na temat Papieża, gdybyż zechciał opowiedzieć z serca do serc czytelników…

Podświadomie wyszukiwałam jak najwięcej informacji o Nim, chociaż wydaje się, że media zdradziły już wszystko. I odkryłam cel tych poszukiwań, który zdaje się, mimo wszystko, potwierdzać lektura tej książki: patrząc na Jana Pawła II można zobaczyć jaki jest Bóg!

Czytaj dalej »

Osoba chora na Parkinsona… Co to znaczy? Czy to choroba psychiczna, może wrodzona lub zaraźliwa, na pewno nic dobrego. Takie są stereotypy, a tymczasem… Człowiek z chorobą Parkinsona to taka zwykła osoba jak Ty i ja, jedyne co ją odróżnia od innych to widoczne drżenie ręki, czasem trudności w mówieniu, czy kłopoty z poruszaniem się… Nie może swoją chorobą zarazić, ani przekazać potomstwu w genach. Nie ma żadnych powodów do tworzenia bariery, jednak izolacja osób cierpiących na to schorzenie jest dość częsta. Moim zdaniem warto to zmienić. Nie jest jednak łatwo pokonać stereotypy, przełamać strach…

Drogi Czytelniku, chcę Ci dziś zaproponować poradnik o chorobie Parkinsona. Znów poradnik! Nie lubisz ich czytać? Dobre rady rodziców, dziadków, przyjaciół, rodzeństwa, nauczycieli, przełożonych, a nawet osób obcych – to nudne, nieprzydatne, denerwujące, a ja z jakimś poradnikiem „wyskakuję”…

Może niektóre „dobre rady” wyprowadzają z równowagi, ja jednak uważam, że ten poradnik warto przeczytać. Jest on przeznaczony głównie dla osób cierpiących na chorobę Parkinsona, oraz dla ich rodzin, przyjaciół, opiekunów. Na pewno jednak nie zaszkodzi Ci przeczytanie go, nawet jeśli nie masz na co dzień kontaktu z osobami chorymi, a może pomóc w przyszłości, gdy spotkasz taką osobę.

Czytaj dalej »

Kto nigdy nie doświadczył skrupułów, temu trudno będzie zrozumieć, co przeżywa osoba nimi dotknięta. Nierzadko jest to prawdziwy koszmar. Spośród wielu pozycji opisujących to zjawisko książeczka Emanuela Działy wyróżnia się rzeczowością oraz udanym połączeniem psychologii z teologią. Przychodzi skrupulatom na ratunek.

Autor na wstępie przytacza przeżycia ludzi, którzy doświadczyli tego na własnej skórze. Następnie opisuje sumienie skrupulackie z punktu widzenia teologii. Naświetla też to zjawisko od strony psychologicznej, zwłaszcza określa wkład teorii psychastenicznej i teorii niedojrzałości emocjonalnej. Ta ostatnia upatruje rozwiązanie problemu skrupułów w ukształtowaniu samodzielnej, odpowiedzialnej postawy życiowej.

Interesująca jest historia walki ze skrupułami pewnego 60-letniego księdza. Na tym konkretnym przykładzie można uświadomić sobie mechanizmy rządzące tym zjawiskiem i sposób, w jaki należy postępować, żeby go nie wzmacniać, lecz osłabiać.

Czytaj dalej »

Chodząc w wielkopostne piątki na drogi krzyżowe do różnych lubelskich oraz rzeszowskich kościołów przekonuję się niestety, że wiele jest… straszliwie płytkich. W takim zestawieniu Droga Krzyżowa autorstwa ks. Marka Dziewieckiego – choć nie rzuca na kolana – na pewno wyrasta ponad przeciętność.

Tekst DK jest raczej krótki (48 stron w formacie A6, z których 1/4 zajmują wstępy i zakończenie), stąd – by zachować właściwe proporcje między długością tekstu a jego recenzją – napiszę bardzo krótko podstawowe rzeczy, które należy wiedzieć o prezentowanym tekście, a następnie zaproponuję kilka sentencjonalnych zdań z tekstu. Na tej podstawie stosunkowo łatwo będzie uznać, czy klimat tej drogi krzyżowej danej osobie odpowiada czy też nie.

Książeczkę rozpoczyna krótki wstęp, w którym autor konstatuje, jakie usposobienie człowieka pozwala nam przeżywać właściwie Wielki Post oraz dlaczego wielu ludzi uważa ten szczególny czas wyciszenia, rozmodlenia za niepotrzebny. Zwięzły tekst zawierający ciekawe wnioski – polecam!

Czytaj dalej »

Problemy w szkole czy w klasie nie ograniczają się jedynie do kłopotów dziecka. Dotyczą one równocześnie rodziców, nauczycieli, wychowawców. Przyszło mi zrecenzować tę książkę w momencie, gdy media nagłaśniają sprawy związane z trudnościami, jakie mają zarówno uczniowie przebywający w szkole, jak i nauczyciele tam pracujący. Dla każdego dziecka szkoła jest drugim domem, co jest spowodowane przede wszystkim czasem, który każdy uczeń tam spędza. Jednocześnie także tym, że tworzą się tam relacje, które kształtują każdego człowieka. Dlatego też należy zrobić wszystko, by każdy poczuł się tam bezpiecznie i komfortowo. Każdy, czyli zarówno uczeń, jak i nauczyciel.

Trudno podać gotowe rozwiązanie tego problemu, jednak istnieją sposoby, by sytuację w szkole poprawić. Wiele zależy od osobowości nauczycieli i wychowawców. Istotnym elementem są także konkretne umiejętności, które pozwolą na rozpoznanie sytuacji i podjęcie właściwego działania. Sposoby radzenia sobie przez pedagogów i rodziców w najczęściej występujących sytuacjach prezentuje książka, o której mowa. Charakteryzuje sytuacje, w których dzieci nie potrafią się odnaleźć i którym zaradzić nie potrafią dorośli. Podjęta została próba podania sposobów radzenia sobie z problemem, a nie jedynie narzekanie na szkołę.

Dziecko z problemem adaptacyjnym potrzebuje innego podejścia pedagogicznego niż dziecko niezdyscyplinowane. Dziecko z niską samooceną, dziecko nieasertywne, dziecko niezdyscyplinowane…te i inne sytuacje, które są powszedniością dla wielu dzieci i rodziców zostały skrupulatnie scharakteryzowane.

Czytaj dalej »