Z dr Justyną Truskolaską, autorką publikacji „Wychować miłośnika książki, czyli czytelnictwo i okolice” rozmawia Sylwia Boguta.

Sylwia Boguta: W swojej publikacji pisze Pani o wychowywaniu „miłośnika książki”. Na początek zadam więc pytanie o czynione przez Panią rozróżnienie między „molem książkowym” a „miłośnikiem książki”.

Justyna Truskolaska: Mól książkowy to moim zdaniem człowiek, który żyje tylko książkami i brakuje mu szerszego uczestnictwa w życiu. Kojarzy się nam to z „zasuszonym molem książkowym”, prawda? A więc osobą, która nie wychodzi ze swojego ukochanego, domowego, nieco zakurzonego zacisza. Bardzo wygodnego zresztą. Miłośnik książek natomiast kocha książki, ale nie tylko. Chciałoby się tutaj odwołać do realizacji ideału starożytnych Greków „kalos kai agathos” (piękny i dobry) – człowiek wszechstronny, nie tylko „intelekt na chudych nóżkach”. Człowiek odważny, który czyta książki dla wiedzy i piękna, które mogą wnieść w jego życie. „Mól” uwielbia książki, ale boi się lub mu się nie chce wyjść poza nie.

Czytaj dalej »

Z Anną Marią Zawadzką, doktor psychologii i autorką książki „Dlaczego przywiązujemy się do marki?” rozmawia Sylwia Boguta.

Sylwia Boguta: Na początek zadam pytanie, na ile nasze przywiązanie do konkretnej marki jest stałe? Od czego ta stałość zależy?

Anna Maria Zawadzka: Przywiązanie do marki ma charakter czasowy. Najczęściej ponawiamy zakup produktu danej marki przez jakiś czas. Jednakże przywiązanie do marki ma także charakter podzielny. Możemy ponawiać zakup kilku marek produktu jednocześnie w tym samym czasie. To, jak długo będziemy przywiązani do danej marki, zależy w największym stopniu od zaangażowania osobistego nabywcy. Im konsument darzy markę większym uczuciem i/lub uważa ją za część swego wizerunku czy stylu życia, tym dłużej twa jego przywiązanie do danej marki.

Czytaj dalej »

O sensie cierpienia z panią Teresą Gajdek, cierpiącą od wielu lat na stwardnienie rozsiane oraz księdzem Tomaszem Blicharzem rozmawia Paweł Pomianek.

Paweł Pomianek: Rozpocznijmy od w pewnym sensie podstawowego, choć jednocześnie dość kontrowersyjnego pytania. Często rozważamy w środowiskach kościelnych: czy cierpienie jest z natury dobre czy cierpienie jest złe?

Ks. Tomasz Blicharz: Wszystko, co jest dane od Pana Boga, nigdy nie może być złem. Oczywiście jeżeli ktoś powoduje cierpienie u drugiego człowieka, to jest to złem, ale nie samo cierpienie jest złe, tylko czyn człowieka. Mówisz, że w Kościele mówi się o cierpieniu jako złu… Nie do końca to rozumiem.

To znaczy w tym sensie, że jest to owoc grzechu pierworodnego. Gdyby nie było grzechu pierworodnego, nie byłoby cierpienia. Stąd niektórzy uważają, że z samej natury cierpienie jest czymś złym. Dopiero przemienione przez Chrystusa staje się czymś dobrym. Są różne akcenty w Kościele: niektórzy uważają cierpienie za największy dar, jaki można otrzymać od Chrystusa, inni traktują je w kontekście krzyża, który trzeba nieść, z którym się trzeba męczyć. Ma on wartość, ale nie jest on dobrem samym w sobie. To kwestia różnych ujęć.

Czytaj dalej »

Z Piotrem Drzyzgą, literaturoznawcą, redaktorem książki „Nowe media a tradycyjne środki przekazu” rozmawia Sylwia Boguta.

Sylwia Boguta: Na początek chciałabym zapytać, jak to się stało, że został Pan redaktorem książki Nowe Media a tradycyjne środki przekazu? Czy był Pan pomysłodawcą tego projektu?

Piotr Drzyzga: Byłem pomysłodawcą tematu konferencji naukowej dotyczącej nowych mediów, która odbyła się swego czasu w Wyższej Szkole Zarządzania i Nauk Społecznych im. księdza Emila Szramka w Tychach, gdzie pracuję. Tak się złożyło, że jednym z zaproszonych prelegentów był szef wydawnictwa Maternus Media, doktor Piotr Tomasz Nowakowski i to on zaproponował mi funkcję redaktora książki, której idea narodziła się właśnie w czasie tamtej konferencji. Postanowiliśmy zebrać wygłoszone wówczas teksty, pouzupełniać je, dorzucając jeszcze dwa nowe.

Czytaj dalej »

Z Magdaleną Grochowalską, autorką książki „Rama. Byłam w sekcie” rozmawia Paweł Pomianek.

Paweł Pomianek: W książce znajdujemy jedynie wzmiankę, że jest Pani absolwentką Uniwersytetu Łódzkiego i od osiemnastu lat pracuje Pani jako dziennikarka. W Internecie natomiast znalazłem jedynie informację, że pracuje Pani w łódzkim „Expressie Ilustrowanym” i podejmuje Pani wiele kontrowersyjnych tematów. Myślę, że nasi Czytelnicy bardzo chętnie dowiedzą się nieco więcej o autorce – jak sugeruje w swojej recenzji Paweł Królak – pierwszej powieści o sektach, której akcja osadzona jest w polskich realiach.

Magdalena Grochowalska: Od 1993 roku pracuję w „Expressie Ilustrowanym” (wcześniej pracowałam m.in. w nieistniejących już czasopismach „Sport i okolice”, „Panaceum” oraz gazecie codziennej „Nowy Świat z Piotrkowskiej”). W „Expressie” przez 14 lat byłam w dziale miejskim. W 1996 roku otrzymałam nagrodę dla najlepszego dziennikarza tej gazety. Od września ubiegłego roku pracuję w dziale publicystycznym.

W 2000 roku zaczęłam prowadzić akcję, podczas której moja gazeta wraz z lokalną telewizją „TOYA” oraz radiem „ESKA”, a także władzami miasta, województwa, policji i straży pożarnej nagradza najodważniejszych mieszkańców naszego regionu. Są to ludzie, którzy nie bali się reagować, gdy komuś na ich oczach działa się krzywda (łapali złodziei, stawali w obronie napadniętych itp.), a także w jakiś szczególny sposób bezinteresownie pomagali innym. Był wśród nich na przykład emeryt, który co miesiąc oddaje połowę swojej emerytury organizacji charytatywnej. Udaje się za to kupić codziennie chleb dla 10 najbiedniejszych rodzin. Do tej pory nagrodzonych zostało już 120 takich „zwyczajnych niezwyczajnych”. W 2003 r. zostałam – między innymi za prowadzenie tej akcji – odznaczona medalem „zasłużony dla miasta Łodzi”. W ubiegłym roku nominowano mnie do tytułu „Niezwykła Polka”. Plebiscytowi pod takim hasłem patronuje m.in. prezydentowa Maria Kaczyńska.

Czytaj dalej »

Z Karolem Wyszyńskim nowym prezesem KoLibra rozmawia Michał Wolski.

Michał Wolski: Czy mógłbyś na początek w kilku zdaniach powiedzieć coś o sobie?

Karol Wyszyński: Mam 22 lata. Pochodzę z Białegostoku a od 2004 roku, żyję w Warszawie. „Od zawsze” interesuje mnie polityka. Pamiętam, jak w roku ’90 rodzice zabrali mnie na głosowanie. W ’95 przekonywałem babcię, że trzeba głosować na Wałęsę, by „nie rozdrabniać głosów prawicy” [śmiech].

Wpływ moich rodziców i dziadków, sprawiał, że identyfikowałem siebie jako patriotę, który chciałby, żeby w Polsce było dobrze, bezpiecznie i dostatnio. Dla 10-latka, przeszkodą do tego byli przede wszystkim komuniści, więc to oni byli moim największym wrogiem.

Od samego początku na moje poglądy polityczne miała wpływ wiara. Tak więc, wpływ rodziny i religii, sprawił, że do 15 roku życia byłem przede wszystkim katolickim patriotą.

Czytaj dalej »

Z Recenzentką Roku Tolle et lege 2006/2007 Joanną Nowakowską rozmawia Paweł Pomianek

Paweł Pomianek: Asiu! Zaprezentuj krótko naszym Czytelnikom swą sylwetkę.

Joanna Nowakowska: Jestem z wykształcenia polonistką, uczę języka polskiego w gimnazjum i liceum. Wraz z mężem Pawłem (także miłośnikiem książek) wychowujemy dwuipółletnią córeczkę Dominikę. I naprawdę największą frajdę sprawia mi czytanie książek.

— Zanim przejdziemy do kwestii związanych ze zdobytym przez Ciebie tytułem, chciałem jeszcze zapytać o Twój doktorat. O ile wiem, piszesz o ks. Janie Twardowskim?

— Nie, nie piszę doktoratu o ks. Twardowskim. Na temat twórczości ks. Twardowskiego zrobiłam magisterium. Teraz kończę przygotowanie wydania krytycznego Utworów dramatycznych Józefa Czechowicza. Co do kwestii doktoratu to sprawa jeszcze otwarta. Powiem szczerze, że mam teraz inne priorytety i doktorat (ewentualny) musi poczekać.

Czytaj dalej »

Z księdzem Krzysztofem Łuszczkiem, autorem książki Nowoczesna telewizja czyli bliskie spotkania z kulturą masową rozmawia Sylwia Boguta.

Sylwia Boguta: W Księdza książce jasno powiedziane jest, że telewizja to integralny element życia współczesnego człowieka. Czy wynika z tego, że nasze bytowanie jest już bez telewizji niemożliwe? Czy więc możliwy jest świat bez telewizji? A może zastąpi ją w przyszłości jakieś inne medium?

Ks. Krzysztof Łuszczek: Świat bez telewizji jest możliwy. Pojawiają się takie enklawy, środowiska, w których ludzie dobrowolnie rezygnują z telewizji. Jakiś czas temu takie zjawisko z terenu Niemiec opisał „Stern”. Niemniej jednak nie należy się łudzić, że w najbliższym czasie ta tendencja się pogłębi. Raczej odwrotnie. Transformacja telewizji w stronę medium cyfrowego podniesie jego atrakcyjność. Przybędzie kanałów i wzrośnie jakość przekazu, zwiększać się pewnie będzie liczba odbiorników w naszych domach. Niestety, nie wpłynie to raczej na poziom emitowanych programów, poza jakąś grupą niszowych kanałów tematycznych. Telewizja integruje się z innymi mediami (możemy ją oglądać w Internecie albo w telefonie komórkowym) i jest to tendencja charakterystyczna dla wszystkich współczesnych mediów.

Czytaj dalej »

Z Księdzem Zbigniewem Pawłem Maciejewskim, redaktorem naczelnym serwisu Natan.pl, autorem książki „100 x więcej do kochania. 366 komentarzy do Ewangelii” o jego najnowszej książce, Biblii i problemach współczesnej katechizacji rozmawia Paweł Pomianek.

Paweł Pomianek: Jest Ksiądz założycielem i redaktorem naczelnym serwisu internetowego Natan.pl, który – czego nie ukrywam – jest bardzo ceniony przez Tolle et lege. Dla niewtajemniczonych może opowie Ksiądz na początek, jakie są cele Waszego serwisu i co można w nim znaleźć.

Ks. Zbigniew Paweł Maciejewski: Trzy lata i trzy miesiące – tyle istnieje nasz serwis. Pierwotnie adresowany był do katechetów, obecnie rozszerzamy formułę, by otworzyć się na wszystkich nauczycieli, dla których ważne są wartości chrześcijańskie. Od zawsze serwis był związany ze środowiskiem pedagogów-katechetów, których poznałem w czasie moich studiów na KUL-u. Pierwotnie tworzyliśmy sekcję katechetyczną Polskiego Stowarzyszenia Pedagogów i Animatorów KLANZA. Od marca tego roku zdecydowaliśmy się na samodzielną działalność i powołaliśmy do istnienia Stowarzyszenie Pedagogów NATAN. Jak widać serwis dał nazwę stowarzyszeniu. Chcemy wspierać i sami tworzyć pozytywny model edukacji, gdzie mocno pilnujemy tradycyjnych wartości, dbając jednocześnie o nowoczesność metod i form oddziaływania oraz o samodzielność działań wychowanka.

Czytaj dalej »

Z Markiem Czuku, polskim poetą, członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, o jego twórczości, marzeniach i literaturze rozmawia Sylwia Boguta.

Sylwia Boguta: Chciałam na wstępie spytać o debiut literacki. Czy Pana pierwsze wydane utwory długo czekały na opublikowanie, jak to wyglądało i co popchnęło Pana ostatecznie do ich wydania?

Marek Czuku: Zacząłem pisać w stanie wojennym, był rok 1982. Trzy lata później debiutowałem w prasie, a po kolejnych czterech – książką. Na początku nie zdawałem sobie sprawy z tego, na czym polega tzw. życie literackie, nie myślałem o publikacjach ani o spotkaniach autorskich. Pisałem z jakiejś wewnętrznej, nie całkiem dla mnie jasnej potrzeby i nie miałem pojęcia, co to jest i czy jest coś warte. Dopiero gdy daleka krewna z Torunia zachęciła mnie do wysłania wierszy na konkurs w Grudziądzu, w którym zupełnie niespodziewanie dostałem nagrodę, pomyślałem, że to jest coś poważniejszego. Starałem się wtedy dotrzeć do osób, które zajmowały się tym samym i gdzieś to moje pisanie wydrukować. A ponieważ wszędzie są dobrzy ludzie, w końcu udało mi się zaistnieć.

Czytaj dalej »